Πρόσωπα και οικογενειακά στιγμιότυπα πριν και μετά το ολοκαύτωμα. Μια περιπλάνηση μέσα από τα πρόσωπα που ενισχύει την λειτουργία της μνήμης και περιγράφει τον απόηχο μιας εποχής θέτοντας σε κίνηση ιστορίες και ανθρώπους και συνθέτοντας το αντίστοιχο κλίμα.
Ο Ισαάκ Μεναχέμ Ζαχαρίας, ραβίνος της Καστοριάς από τα τέλη του 19ου αιώνα έως το 1916
Ο γάμος των Μεναχέμ Μποχώρ Μεβοράχ και Μποένας Ρούσσο που τελέστηκε το καλοκαίρι του 1949 στην συναγωγή Μοναστηριωτών της Θεσσαλονίκης. Η
οικογένεια που δημιουργήθηκε από αυτόν τον γάμο συνέχισε να κατοικεί στην Καστοριά έως το 1964 οπότε και μετεγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη (Αρχείο οικογένειας Μεβοράχ).
Ο γάμος των Μωρίς Ρούσσο και Λίνας Ελιάου που έλαβε χώρα στις 22 Μαρτίου του 1953 στην συναγωγή Μοναστηριωτών της Θεσσαλονίκης. Μετά τον γάμο το
ζευγάρι εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Εκεί κάνοντας μια νέα αρχή δημιούργησαν την οικογένεια τους (Αρχείο οικογένειας Ρούσσο).
Ο Μωρίς Ρούσσο και η Λίνα Ελιάου στον χορό του γάμου τους στις 22 Μαρτίου του 1953. Στο βάθος διακρίνεται και ο αδερφός της Λίνας, Μπένι Ελιάου. Αυτοί ήταν και οι μοναδικοί επιζώντες της οικογένειας του Καλέφ Ελιάου (Αρχείο οικογένειας Ρούσσο).
Ο επιζών Μωρίς Ρούσσο στο Μιλάνο μπροστά στην Galleria Vittorio Emmanuele γύρω στο 1950 λίγο πριν παντρευτεί την Λίνα Ελιάου (Αρχείο οικογένειας Ρούσσο).
Ο επιζών Βενιαμίν Ελιάου κάνει κουπί σε ένα από τα παραδοσιακά «Καράβια» στην λίμνη της Καστοριάς στις αρχές της δεκαετίας του 1950 (Αρχείο οικογένειας
Ρούσσο).
Η Λίνα Ελιάου στο Βελιγράδι μετά την απελευθέρωση την δεκαετία του 1940 όπου βρέθηκε κατά την επιστροφή της από την Γερμανία στην Ελλάδα (Αρχείο οικογένειας Ρούσσο).
Ο Μένυ Ελιάου ήταν γεννημένος στις 8 Αυγούστου του 1928 και ήταν μέλος μιας επταμελούς εβραϊκής οικογένειας με τον πατέρα του να είναι ο Καλέφ Ελιάου που ήταν ο τελευταίος πρόεδρος της εβραϊκής κοινότητας Καστοριάς πριν το Ολοκαύτωμα. Όντας ένας νεαρός 19 ετών στις διώξεις του 1944, έζησε τον αποχωρισμό της οικογενείας του στις αποβάθρες του Άουσβιτς, τα στρατόπεδα
εργασίας, τις πορείες θανάτου προς την Γερμανία όπου έχασε τον πατέρα του αλλά και το Μπεργκεν Μπέλσεν όπου έχασε τον μεγάλο αδερφό του. Κατάφερε να ζήσει για να ανακαλύψει ότι μόνο ο ίδιος και η μεγάλη του αδερφή Λίνα επέζησαν από την οικογένεια (Αρχείο Οικογένειας Ρούσο).
Ο καστοριανός εβραίος Πέπο Κονφίνο, με την στρατιωτική του στολή, υπηρετώντας στον ελληνικό στρατό λίγο πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (Αρχείο Οικογένειας Ρούσο).
Ο Αλμπέρτο Ρούσσο ήταν γεννημένος γύρω στο 1925 και ο μεγαλύτερος γιός μιας οκταμελούς οικογένειας. Εδώ νεαρός το 1941. Απεβίωσε το 1945 λίγο μετά την
απελευθέρωση. Η μόνη που επέζησε από την οικογένειά του ήταν η Μποένα Ρούσο (Αρχείο οικογένειας Μεβοράχ).
Η εβραϊκή οικογένεια του εμπόρου Εμμανουήλ Μεβοράχ στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Καθισμένοι στο κέντρο οι γονείς Εμμανουήλ και Ματίλντα Μεβοράχ με την μητέρα και τα δυο μικρότερα αγόρια της οικογένειας να φοράν το παραδοσιακό ένδυμα της εποχής. Αριστερά με μια πιο δυτικού τύπου ένδυση ο πρωτότοκος γιος Μεναχέμ Μποχόρ Μεβοράχ. Όρθιος δεξιά της μητέρας ο δευτερότοκος γιός Αλμπέρτος. Αυτοί ήταν και οι μόνοι που επέζησαν του ολοκαυτώματος. Οι γονείς και τα υπόλοιπα τέσσερα αγόρια της οικογένειας οδηγήθηκαν στα κρεματόρια τον Απρίλιο του 1944 (Αρχείο οικογένειας Μεβοράχ).
Τα παιδιά της οικογένειας Καλέφ Ελιάου στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Από δεξιά προς τα αριστερά η μεγαλύτερη αδερφή Λίνα, καθισμένος ο Μπένι, ο μικρός
Μοσίκο και ο μεγάλος γιός Βιτάλ (Αρχείο Οικογένειας Ρούσο)
Η οικογένεια του τελευταίου προέδρου της Ισραηλίτικής Κοινότητας Καστοριάς πριν τους εκτοπισμούς του 1944, Καλέφ Ελιάου στα τέλη της δεκαετίας του 1920.
Καθισμένος στην πολυθρόνα ο Καλέφ Ελιάου, αριστερά η σύζυγός του Αλέγρα Κονφίνο – Ελιάου, δεξιά από τον ίδιο η κόρη του Λίνα Ελιάου και μεταξύ του ζευγαριού ο γιός τους Βιτάλ Ελιάου (Αρχείο Οικογένειας Ρούσο).
Το ζεύγος Αβραάμ και Ντελίσια Ρούσο την δεκαετία του 1930 (Αρχείο Οικογένειας Ρούσο)
Το ζεύγος Καλέφ Ελιάου και Αλέγρα Κονφίνο την δεκαετία του 1930 (Αρχείο Οικογένειας Ρούσο)
Πλήθος καστοριανών σε κάποιον εορτασμό στο κέντρο της πόλης της Καστοριάς
κάπου στην δεκαετία του 1930 (Αρχείο Οικογένειας Ρούσο)
Ο τελευταίος ραβίνος της Καστοριάς Σολομών Μεβοράχ (1874-1944) που κατείχε την θέση του θρησκευτικού ηγέτη των εβραίων της πόλης από το 1916 έως το 1944 και το ολοκαύτωμα.
English 
Greek 